Ulises'in Defteri

Bu Blogda Ara

Ulises'in Hikayesi

Bağlantıyı al
Facebook
Twitter
Pinterest
E-posta
Diğer Uygulamalar

Bölümler

I. Sonun Başlangıcı

II. Rüya

III. Uyanış

Bağlantıyı al
Facebook
Twitter
Pinterest
E-posta
Diğer Uygulamalar

Yorumlar

Yorum Gönder

Popüler Yayınlar

Artık Çok Geç Hanımağa 1

Taze mezarın başında kıpırtısız duruyordu. Yeni gelinliğinden bu yana zaman zaman hayalini kurduğu o anlardan biri gelmiş çatmıştı. Sonunda gönül rahatlığıyla mezara tükürebilirdi, onca hakaret ve aşağılama ile geçen yılların ardından. Bu fırsatı şimdi değerlendirmeyip sonraya bıraksa şu an içinde hissettiği o keskin kinin sivri uçları zamanla aşınıp körelebilirdi. Köyün hocası da dahil herkesin gittiğinden emin olmak için etrafına hızlıca bakındı. Sabahın ilk ışıklarından beri uslu fakat kararlı bir halde yağan sonbahar yağmurunun sakin damlaları arasında, cılız çam ağaçlarının arkasında kocasını gördü. Adam sanki oraya alelade iliştirilmiş bir palto gibi belli belirsiz duruyordu, silik. Hep silik bir insandı kocası, beraber aynı köyün içinde büyümüşlerdi ve aklının erdiği zamandan beri hatırladığı; onu hep silik bir insan olarak gördüğüydü. Köyün geri kalanı gibi. Her zaman taktığı ve görende adeta kafasıyla bütünleşmiş izlenimi veren kırmızı şapkası, böyle cemaatle bir araya geli

Rüya

II. Ulises kendini sık ç am ağa ç larıyla kaplı bir ormanda buldu. Hava karanlıktı g ü n ç oktan batmış ya da batmaya y ü z tutan g ü neşin son ışıkları ağa ç ların sıklığı y ü z ün den ormanın i ç erisine kadar giremiyordu. Nereye olduğunu bilmeden y ü r ü yordu Ulises. Ulvi bir varlık sanki onunla iletişim kurmak istiyor gibiydi Ulises bunu hissediyordu. G ö k t ü m hırcınlığıyla g ü rlemekteydi. Buna rağmen havada yağmur kokusu değil kar kokusu vardı. Ara sıra ç akan şimşeklerin cılız ışıkları ormanın i ç ini bir anlığına aydınlatıyordu. Ulises bu eski ormanda ne işi olduğunu, buraya nasıl geldiğini hatırlamıyordu. Tek hatırladığı şey en son uzun bir bekleyişin i ç inde olduğuydu. Ama neyi bekliyordu bu kadar uzun zamandır, onu da hatırlamıyordu. Sakin adımlarla etrafına g ö rebildiği kadar bakarak ilerlerken t ü m ormandan geliyormuş gibi aynı y ö nden aynı anda gelip kulaklarına ulaşan bir ses duydu; ''Sen, Kurtulmuş Orman'a giren ö l ü ml ü beden! Ne c ü ret

Uyanış

III. Ulises y ü reğinde bir burukluk ile irkilerek uyandı. Hatırladığı son şey gök kubbeyi yırtarcasına çatırdayan bir ses ve her yerin mavi bir ışıkla kaplanmasıydı. G ö rd ü ğ ü r ü ya mıydı, yoksa başka bir yaşamdan ona miras kalan bir anı mıydı emin olamıyordu. Yıldırım o uyumadan önce mi düşmüştü yoksa rüyasını bitiren yıldırım hiç var olmamış mıydı onu da bilmiyordu. Bildiği tek şey bu y ü reğindeki burukluğun artık ona miras kalan bir hatıra olduğuydu. D ü nyayı ağırlaştıran yağmur ç oktan dinmiş, g ü neş ıslak yer k ü reyi b ü t ü n g ü c ü yle kurutmaya ç alışıyordu. Ulises'in y ü z ü hari ç . G ü n ışığı ile Ulises'in y ü z ü arasına bir g ö lge girmişti. Sahibinin ardından binlerce yıldır dolanan bir g ö lge. Ulises hala ıslak g ö z kapaklarını a ç madığı halde g ö lgenin sahibini sezebiliyordu. G ö zlerini a ç tığında ise kendini inceleyen bir ç ift siyah g ö zle karşılaştı. Gecenin en koyu halinden bile siyah olan bu g ö zler yaşlı bir kadına aitti. Sıcak g

Blogger tarafından desteklenmektedir